Meir Ezofowicz Elizy Orzeszkowej
Literatura
podmiotu: części 1 – 4
1.
Konopnicka Maria, Mendel Gdański,
2.
Orzeszkowa Eliza, Meir Ezofowicz,
3.
Prus Bolesław, Lalka,
4.
Słowacki Juliusz, Ksiądz Marek.
Tytułowy
bohater utworu Elizy Orzeszkowej jest młodym człowiekiem, pochodzi z
żydowskiej, kupieckiej rodziny i mieszka w małym miasteczku.
W tej samej miejscowości żyją również konserwatywni, ortodoksyjni rabini, którzy kategorycznie przestrzegają zasad funkcjonowania w diasporze.
W tej samej miejscowości żyją również konserwatywni, ortodoksyjni rabini, którzy kategorycznie przestrzegają zasad funkcjonowania w diasporze.
Polegały
one na ścisłym izolowaniu hermetycznie zamkniętej społeczności żydowskiej od
polskich mieszkańców. Wychowany w rodzinie o racjonalistycznych i postępowych
tradycjach Meir Ezofowicz nie zgadzał się na takie ograniczenia i stał się
niepokornym bojownikiem idei zbliżenia.
Za swoją działalność zostaje przez rabinów wyklęty i skazany na opuszczenie miasteczka. Rodzi się więc pytanie, czy można wyciągnąć wniosek, że przegrał samotną walkę?
Za swoją działalność zostaje przez rabinów wyklęty i skazany na opuszczenie miasteczka. Rodzi się więc pytanie, czy można wyciągnąć wniosek, że przegrał samotną walkę?
I tak, i nie.
Meir
w pewnym sensie ponosi klęskę, jeżeli za punkt wyjścia przyjmiemy zerwanie
społecznej więzi. Z drugiej jednak strony odnosi moralne zwycięstwo co najmniej
w dwóch bardzo ważnych aspektach.
Patriarcha rodziny, dziadek Saul, mądry, spokojny, szanowany i odważny starzec pobłogosławił młodego buntownika przed wygnaniem.
Patriarcha rodziny, dziadek Saul, mądry, spokojny, szanowany i odważny starzec pobłogosławił młodego buntownika przed wygnaniem.
Dostrzegł
bowiem, że w jego otoczeniu wśród części żydowskiej społeczności pojawiły się
niepokoje i nieujawnione pragnienia dotyczące zminimalizowania kulturowych
różnic między Polakami i Żydami.
Meir wykazał niezwykłą wręcz śmiałość, podejmując próby przekroczenia granic diaspory, wyrwania się z ortodoksyjnego stylu życia i tym naraził się na karę rabinów.
Meir wykazał niezwykłą wręcz śmiałość, podejmując próby przekroczenia granic diaspory, wyrwania się z ortodoksyjnego stylu życia i tym naraził się na karę rabinów.
Drugi aspekt zwycięstwa Meira sprowadza się do poparcia wśród młodych
towarzyszy, jego współwyznawców, którzy (chociaż posłuszni i pokorni) zarzucili
rabinowi Todrosowi, że źle postąpił, wyklinając Ezofowicza.
Utwór
Elizy Orzeszkowej wiernie oddaje żydowską kulturę i obyczajowość. Autorka
rozważa ponadto kwestię określenia sytuacji Żydów w polskim społeczeństwie.
Wykreowała ich bowiem na ludzi, którzy mimo odrębnego sposobu życia i religijnych obrzędów zasługują na bliższe poznanie, ponieważ tak samo jak Polacy kochają, cierpią, pracują, pielęgnują tradycje i humanitarne wartości.
Wykreowała ich bowiem na ludzi, którzy mimo odrębnego sposobu życia i religijnych obrzędów zasługują na bliższe poznanie, ponieważ tak samo jak Polacy kochają, cierpią, pracują, pielęgnują tradycje i humanitarne wartości.
cdn
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz