Zbrodniarz jako bohater literacki. [3 – część 2]

Otello  Williama Szekspira

Literatura podmiotu: części 1 – 4

1. Eurypides, Medea, 
2. Nałkowska Zofia, Przy torze kolejowym, 
3. Słowacki Juliusz, Balladyna,
4. Szekspir William, Otello.

2.  William Szekspir – Otello  (zdecydowanie polecam w tł. S. Barańczaka)

Otello to postać wykreowana przez Williama Szekspira. 

Prawy, uczciwy, lubiany dowódca weneckiej floty był pochodzącym z północnej Afryki szlachcicem. 

Zakochała się w nim śliczna i czuła Desdemona, którą bohater spotkał po raz pierwszy w domu Brabancja.

Otello porwał młodą dziewczynę i ożenił się z nią, a wydarzenie to uznano za skandal. Doża nie ukarał Maura za nierozważny krok, ponieważ dowódca cieszył się nienaganną reputacją i był szanowany z racji pełnienia zaszczytnej funkcji.

Jago, mimo podjętych starań, żeby otrzymać miano zastępcy dowódcy, zostaje tylko adiutantem i uważa, że wyrządzono mu krzywdę. Jego urażona duma i niezrealizowane ambicje stają przyczyną nienawiści do Otella i pragnienia zemsty.

Z powodu wojny z Turkami Maur wyjeżdża na Cypr, a w tej wyprawie towarzyszy mu żona. 

Dając wyraz najgłębszego zaufania wobec adiutanta, dowódca powierzył mu opiekę nad Desdemoną.

Nie przypuszczał bowiem, że Jago, którego uważał za przyjaciela, podjął destrukcyjną decyzję dotyczącą zrujnowania życia oraz małżeństwa bohatera i jego żony. 

Otello był człowiekiem łatwowiernym i otwartym, co w perfidny sposób postanowił wykorzystać przebiegły Jago, budując zemstę i będąc przekonanym o tym, że dowódcą można łatwo manipulować.

Sączył mu więc do ucha, sugerujące niewierność żony, jadowite półsłówka. 

Zamiar Jaga był niezwykle czytelny. Chodziło mu mianowicie o to, żeby zburzyć wewnętrzny spokój Otella i skazać go na dręczącą niepewność, domysły, podejrzenia, rozdzierającą duszę zazdrość.

Cel został osiągnięty.

Bezgranicznie ufający dotąd swojej żonie Otello pod wpływem podszeptów rzekomego przyjaciela zaczyna zastanawiać się nad uczciwością Desdemony. Targają nim porywy sprzecznych uczuć.

Z jednej strony, ponieważ bardzo kocha żonę, pragnie jej wierzyć, z drugiej natomiast zapada się w otchłań z powodu podejrzeń dotyczących romansu z Cassiem. 

Maur myślał o Desdemonie jako o niezdolnej do kłamstwa, uczciwej kobiecie i zażądał od Jaga dowodu jej zdrady, za który posłużyła zgubiona przez nią i podrzucona Cassiowi chustka.

Intryga Jaga miała tragiczne skutki, ponieważ Otello – doprowadzony do kresu wytrzymałości psychicznej – podjął decyzję o zabiciu zdradzającej go żony. Dusząc ją, nie odczuwa ulgi w cierpieniu.

Przeciwnie!

Bohater ma świadomość, że odbiera życie jedynej kobiecie, którą kochał i kocha. Wyjaśnienia żony Jaga już nie mogły przynieść ukojenia, bo Otello usłyszał je po śmierci Desdemony.

Emilia wytłumaczyła mu ponadto, że nigdy nie było żadnej zdrady, a Desdemona zawsze była wierną i oddaną żoną podobnie jak Penelopa. Otello popełnił samobójstwo, gdyż diaboliczny Jago zabawił się jego kosztem.

cdn