Tęsknota Karusi za zmarłym kochankiem, senne wizje pana Łukasza, na pograniczu snu i grobu, wyrażenie problemów bohaterów z tożsamością poprzez ożywienie znajdujących się na Wawelu rzeźb, czyli mówienie o rzeczywistości za pomocą fantastyki.
Literatura podmiotu: części 1 – 4
1. Leśmian Bolesław, Śnigrobek,
2. Mickiewicz Adam, Romantyczność,
3. Prus Bolesław, Nawrócony,
4. Wyspiański Stanisław, Akropolis.
Adam Mickiewicz wszystkim pojawiającym się w balladach
duchom i wizjom przypisuje wyraz etycznych poglądów ludu i traktuje świat
przedstawiony utworów jako współistniejącą sferę życia w aspekcie ziemskim i
metafizycznym.
Fantastyka pełni w nim niebagatelną rolę, ponieważ służy wyrażeniu prawdy o człowieku. Przy pomocy zjaw poeta odkrywa głębię psychiki postaci, jej charakter, słabości, pragnienia oraz lęki. Ich romantyczny świat funkcjonuje jako całość bytu, w którym istnieje możliwość mistycznego obcowania z duchami.
Bohaterka ballady Romantyczność tym mocniej tęskni za zmarłym przed dwoma laty kochankiem, im bardziej czuje się samotna wśród żywych. Gdy pojawia się jego duch, zwierza się mu, że nie lubi świata i wolałaby znaleźć się wraz z nim w innym wymiarze. Jej szczere wyznanie świadczy o tym, że wśród małomiasteczkowej społeczności nie znajduje zrozumienia.
Dzięki pojawieniu się
ducha ukochanego Jasia Karusia może wyrazić swój żal, tęsknotę, rozpacz,
wyobcowanie i osamotnienie.
Żyjąca wyobraźnią dziewczyna skazuje siebie na sceptyczne uwagi otoczenia, ponieważ tylko ona widzi duszę Jasia.
Ta sytuacja powoduje ścieranie się przekonań starca i ludu, który ufa, że zmarły kochanek dziewczyny nie jest halucynacją i naprawdę pojawia się przy Karusi.
Co więcej; lud modli się za nich, wyrażając w ten sposób swoją wiarę w istnienie więzi pomiędzy światem żywych a światem umarłych.
Temu przekonaniu zdecydowanie przeciwstawia się starzec, który hołduje oświeceniowemu racjonalizmowi i zaczyna dowodzić, że według poglądów minionej epoki dziewczyna jest po prostu szalona. Jego „szkiełko i oko” nie dostrzega nadnaturalnej istoty, a Karusia w takim razie jest chora.
Fantastyka pełni w nim niebagatelną rolę, ponieważ służy wyrażeniu prawdy o człowieku. Przy pomocy zjaw poeta odkrywa głębię psychiki postaci, jej charakter, słabości, pragnienia oraz lęki. Ich romantyczny świat funkcjonuje jako całość bytu, w którym istnieje możliwość mistycznego obcowania z duchami.
Bohaterka ballady Romantyczność tym mocniej tęskni za zmarłym przed dwoma laty kochankiem, im bardziej czuje się samotna wśród żywych. Gdy pojawia się jego duch, zwierza się mu, że nie lubi świata i wolałaby znaleźć się wraz z nim w innym wymiarze. Jej szczere wyznanie świadczy o tym, że wśród małomiasteczkowej społeczności nie znajduje zrozumienia.
Żyjąca wyobraźnią dziewczyna skazuje siebie na sceptyczne uwagi otoczenia, ponieważ tylko ona widzi duszę Jasia.
Ta sytuacja powoduje ścieranie się przekonań starca i ludu, który ufa, że zmarły kochanek dziewczyny nie jest halucynacją i naprawdę pojawia się przy Karusi.
Co więcej; lud modli się za nich, wyrażając w ten sposób swoją wiarę w istnienie więzi pomiędzy światem żywych a światem umarłych.
Temu przekonaniu zdecydowanie przeciwstawia się starzec, który hołduje oświeceniowemu racjonalizmowi i zaczyna dowodzić, że według poglądów minionej epoki dziewczyna jest po prostu szalona. Jego „szkiełko i oko” nie dostrzega nadnaturalnej istoty, a Karusia w takim razie jest chora.
Z wypowiadanymi przez starca sądami nie zgadza się poeta,
który (podobnie jak lud) przyznaje rację Karusi, a jej doznania uważa za
duchowe przeżycia.
cdn
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz