Zbrodnie w literaturze. [4 – część 2]

Hamlet   Williama Szekspira

Literatura podmiotu: części 1 – 4

1. Klavan Andrew, Prawdziwa zbrodnia, 
2. Mickiewicz Adam, Lilije,
3. Sofokles, Król Edyp,
4. Szekspir William, Hamlet.

2.  William Szekspir – Hamlet

Szekspir poddaje w Hamlecie  gruntownej analizie psychikę zbrodniarza, rozpatrując jednocześnie genezę i konsekwencje przestępstwa. 

Osadzeni w realiach średniowiecza bohaterowie mają ogromne aspiracje i dążą do zdobycia najwyższego szczebla w hierarchii społecznej.

Hamlet – bohater tragedii Williama Szekspira – to postać o wysokim statusie społecznym, ponieważ jest studiującym w Wittemberdze synem króla Danii. Powiadomiony o nagłej śmierci ojca przyjeżdża do rodzinnego domu w Elsynorze na jego pogrzeb. 

Królewicz miał skłonności do melancholii, wiele rozmyślał nad sensem istnienia i mimo młodego wieku niepokoją go zaistniałe okoliczności. Rozważa więc, dlaczego jego matka Gertruda natychmiast wyszła za mąż za Klaudiusza. 

Zastanawia się ponadto, czy stryj przyczynił się do tajemniczej śmierci dotychczasowego króla. Jego podejrzenia przerodziły się w pewność, gdy z dwóch powodów zjawił się duch ojca. Po pierwsze wyjaśnił Hamletowi, kto i w jaki sposób dokonał morderstwa, a po drugie nakazał synowi, żeby go pomścił. 

Bohater przedkładał rozmyślania nad zdecydowane działanie i dlatego nie śpieszy się ze zrealizowaniem zemsty. Czasami odnosimy wrażenie, że bardziej zależy mu na wyjawieniu prawdy.

Aleksander Gierymski   Hamlet

Udający obłęd Hamlet wydaje się niezdolny do spełnienia woli ojca, ponieważ dochodzi u niego do rozdwojenia osobowości, czego skutkiem jest ciągła walka ze sobą oraz zachwianie duchowej równowagi. 

Swoim postępowaniem zadziwia otoczenie, ponieważ odtrąca zakochaną w nim skromną Ofelię i po dramatycznej walce wewnętrznej decyduje się na zdemaskowanie Klaudiusza. 

Na dwór królewski została zaproszona trupa wędrownych aktorów. 

Stryj nie zniósł nerwowego napięcia i opuścił komnatę, kiedy podczas przedstawienia odgrywano scenę zamordowania króla. Hamlet utwierdził się w przekonaniu, że to on zabił jego ojca i jest gotowy na zemstę. Niestety zamiast Klaudiusza zabija ojca Ofelii – Poloniusza, który w pokoju Gertrudy ukrywa się za kotarą, podsłuchując kłótnię syna z matką.

Hamlet na rozkaz brata ojca musiał opuścić Danię i miał zginąć w czasie podróży, ale uniknął śmierci dzięki temu, że udało mu się przewidzieć zbrodnicze zamiary Klaudiusza. Bohater wraca do Danii, w czym skutecznie pomaga mu wierny przyjaciel Horacjo.

Po samobójstwie obłąkanej z powodu śmierci ojca Ofelii jej brat wyzywa Hamleta na pojedynek, w którym obaj giną. Hamlet zraniony zatrutym przez Klaudiusza floretem tuż przed śmiercią pozbawia życia stryja. Spełnia zobowiązanie wobec ojca i jako następcę na duński tron proponuje Fortynbrasa.

Tytułowa postać tragedii Szekspira to człowiek nieprzeciętnie inteligentny, wielkiego rozumu i serca, uchodzący jednocześnie za symbol emocjonalnego rozchwiania i niezdecydowania. Spełnienie woli oraz nakazu ojca przypłacił życiem, więc poniósł konsekwencje swojej przypadkowej i celowej zbrodni.

cdn